Insulina jest hormonem produkowanym w komórkach β- trzustki. Wydzielanie hormonu następuje po zjedzeniu posiłku. Insulina reguluje prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu, ale najważniejszą rolę odgrywa przy metabolizmie węglowodanów, tłuszczy i białek. Pozyskiwana z jedzenia energia jest wykorzystywana przez komórki i tkanki organizmu. Jeśli komórki organizmu, w tym mięśnie, tkanka tłuszczowa oraz narządy, mają obniżoną wrażliwość na działanie insuliny, nazywamy to insulinoopornością. Wysoki poziom insuliny blokuje powstawanie drugiego hormonu działającego przeciwnie – glukagonu. Ten odpowiada za proces spalania zapasów energii. Gdy insulina utrzymuje się na wysokim poziomie, glukagon jest na niskim – tym samym energia odkłada się w tkance tłuszczowej prowadząc do wzrostu masy ciała. Najbardziej zagrożone insulinoopornością są osoby z istniejącą nadwagą i otyłością, zwłaszcza te, u których tkanka tłuszczowa gromadzi się na brzuchu. Stale wzrasta liczba osób z insulinoopornością, które są narażone na częstsze wystąpienie zawału serca, udaru mózgu, miażdżycy naczyń, nadciśnienia tętniczego i cukrzycy typu II.

Na insulinooporność nie ma leku, jednak można z nią skutecznie walczyć. Warunkiem podstawowym jest zmiana stylu życia. Modyfikacja diety oraz wprowadzenie regularnej aktywności fizycznej. Należy zadbać, aby posiłki składały się ze składników, które nie będą powodowały dużych wyrzutów insuliny. Należy sprawdzać indeks glikemiczny, który określa, jak gwałtownie po spożyciu danego produktu wzrasta poziom glukozy. Z naszego menu powinna zniknąć żywność przetworzona, pełna cukru i nasyconych kwasów tłuszczowych.

Warto skonsultować się z dietetykiem klinicznym, który odpowiednio zmodyfikuje jadłospis. Zbilansowana, indywidualna dieta to podstawa sukcesu. Aby opracować szczegółowy plan żywieniowy zapraszam do kontaktu.